Lees verder

De IEEE 802.11 standaard

De IEEE 802.11 standaard beschrijft een Wireless Local Area Network. De oorspronkelijke standaard kent een maximale datasnelheid van 1 of 2 Mbit/s, waarbij gebruik wordt gemaakt van de 2,4 GHz band of van Infrarood.

Deze standaard kent een aantal verschillende toevoegingen. Deze zijn hieronder weergegeven.

Standaard	Opmerkingen
802.11a	Specificatie voor het gebruik van de 5 GHz band. De 802.11a standaard maakt gebruik van OFDM(3). Datasnelheden van 6 tot 54 Mbit/s worden ondersteund.
802.11b (Wi-Fi)	Uitbreiding van de DSSS(2) standaard om hogere datasnelheden in de 2,4 GHz band mogelijk te maken. Met deze toevoeging worden datasnelheden tot 5,5 en 11 Mbit/s mogelijk. Om deze hogere datasnelheden mogelijk te maken wordt gebruik gemaakt van CCK(1).
802.11c	Uitbreiding van de Access Points (basisstations) om bridges te ondersteunen.
802.11d	Deze aanvulling op de standaard stelt access points in staat om informatie over de radiokanalen te verzenden om het uitgezonden vermogen te beperken. Dit is om tegemoet te kunnen komen aan lokale regelgeving. De taakgroep houdt zich verder bezig met de harmonisatie van de specificaties van de verschillende fysieke lagen, zodat deze in overeenstemming zijn met de regelgeving in de verschillende landen.
802.11e	De 802.11e standaard moet ervoor gaan zorgen dat een gegarandeerde verbinding of Quality of Service (QoS) beter ondersteund wordt. Dit is met name van belang voor real-time toepassingen, zoals audio- en videostreaming.
802.11f	Toevoeging om roaming tussen verschillende Access Points mogelijk te maken. De bestaande produkten ondersteunen wel roaming maar betreffen fabrieksafhankelijke oplossingen, zodat roaming tussen Access Points van verschillende fabrikanten niet altijd mogelijk is.
802.11g	Uitbreiding van de 802.11b standaard om datasnelheden tot 54 Mbit/s mogelijk te maken. Hierbij wordt gebruik gemaakt van OFDM(3). Daarnaast is er een variant die gebruik maakt van DSSS(2) gecombineerd met PBCC(4), waarmee datasnelheden tot 22 Mbit/s mogelijk zijn.
802.11h	Uitbreiding van de 802.11a standaard om tegemoet te komen aan Europese regelgeving voor de 5 GHz band. Om interferentie met bestaande systemen te voorkomen is het in Europa verplicht om het zendvermogen te kunnen beperken tot het minimum dat nodig is (Transmit Power Control) en om actief interferentie met andere gebruikers te vermijden (Dynamische Frequentie Selectie).
802.11i	Uitbreiding van de standaard om de beveiliging te verbeteren. Standaard bevat 802.11 beveiliging door middel van het Wired Equivalent Privacy (WEP) protocol. WEP is echter niet sterk genoeg.
802.11n	Uitbreiding van de standaard om snelheden boven 100 Mbit/s mogelijk te maken(5). Technieken die hierbij worden voorgesteld zijn MIMO (Multiple Input Multiple Output; een techniek waarbij van meerdere antennes gebruik wordt gemaakt) en het samenvoegen van kanalen (channel bonding).
802.11r	Uitbreiding van de standaard om roaming mogelijk te maken. Met IEEE802.11r is het mogelijk om met behoud van de verbinding het contact van het ene WiFI basisstation op de andere over te laten gaan, mits er naadloze dekking is gerealiseerd. Dit opent de mogelijkheid om in stedelijke gebieden WiFi te gebruiken voor mobiele telefonie op basis van VoIP.
802.11y	Variant die werkt in de 3650-3700 MHz band. Deze variant is speciaal voor de Amerikaanse markt ontwikkeld. De standaard is gebaseerd op de IEEE 802.11a standaard, inclusief transmit power control en dynamische frequentie selectie (IEEE 802.11h).
¹CCK: Complementary Code Keying ² DSSS: Direct Sequence Spread Spectrum. ³ OFDM: Orthogonal Frequency Division. ⁴ PBCC: Packet Binary Convolutional Code. ⁵ Verschillende fabrikanten bieden nu al datasnelheden boven de 100 Mbit/s door twee kanalen van 54 Mbit/s samen te voegen. Deze techniek is echter niet gestandaardiseerd. Fabrikanten hanteren hierbij termen als: Turbo Mode, Xtreme G en Super G.