3GPP LTE - UMTS LTE (Long Term Evolution)

Met HSDPA kan de datasnelheid weliswaar fors worden vergroot maar om de volgende stap te kunnen maken is er meer nodig. 3GPP heeft deze stap de Long Term Evolution (3GPP LTE of UMTS LTE) genoemd.

LTE moet nog hogere datasnelheden bieden dan UMTS/HSPA (HSPA is de combinatie van HSDPA en HSUPA) met een kortere vertragingstijd in het netwerk. LTE is volledig gebaseerd op pakket-schakeling voor het datatransport van alle diensten, inclusief spraak. 3GPP LTE moet daarbij gebruik kunnen maken van de bestaande antennemasten. Verwacht wordt dat in 2009 de eerste proeven kunnen worden gedaan en dat LTE vanaf 2010 in de UMTS netwerken wordt ingevoerd.

UMTS LTE vereist zowel aanpassing van de UMTS radio-interface (de zogenaamde evolved UTRA) als het bijbehorend radio toegangsnetwerk (de zogenaamde evolved UTRAN).

De belangrijkste (technische) doelen van UMTS LTE zijn:

  • Significante verhoging van de datasnelheden
    Piek datasnelheid van 100 Mbit/s op de downlink en 50 Mbit/s op de uplink in een radiokanaal met een breedte van 20 MHz;
  • Verbeterde bitneheid voor de gebruiker
    De gebruiker kan rekenen op een verhoging van de bitsnelheid met een factor van 3 of 2 voor respectievelijk de downlink en de uplink;
  • Verbeterde datasnelheid aan de rand van de cel
    De datasnelheid aan de rand van de cel moet met minimaal een factor 2 omhoog om hogere datasnelheden in het hele netwerk mogelijk te maken zonder het aantal antennelocaties uit te hoeven breiden;
  • Vergrote doelmatigheid van het frequentiegebruik;
  • Gebruik van een schaalbare bandbreedte van de radiokanalen
    Bandbreedtes van 1.25, 1.6 (alleen TDD), 2.5, 5, 10, 15 en 20 MHz worden ondersteund, afhankelijk van de datasnelheid die de gebruiker nodig heeft;
  • Geoptimaliseerd voor lage snelheden van de gebruikers,
    maar ondersteunt beweging van de gebruiker tot snelheden van 350 km/u;
  • Compatible met UMTS/HSPA en integratie met niet-UMTS netwerken
    Dit maakt het mogelijk om het UMTS netwerk te integreren met andere netwerken zoals een RLAN.

LTE maakt in de downlink gebruik van Orthogonal Frequency Division Multiplexing (OFDM). Dit vergemakkelijkt de schaalbaarheid van de bandbreedte van de radiokanalen. OFDM maakt gebruik van een groot aantal individuele subkanalen met een breedte van 15 kHz. De OFDM parameters kunnen zodanig worden bijgesteld dat hele grote cellen, tot een straal van 120 km, kunnen worden gebruikt.

In de uplink wordt gebruik gemaakt van FDMA met een enkele draaggolf (single carrier FDMA ofwel SC-FDMA). FDMA is gekozen omdat deze technologie zuinig met energie omgaat. De bandbreedte van het radiokanaal kan daarbij worden aangepast aan de databehoefte van de gebruiker. Gebruikers krijgen het radiokanaal voor bepaalde tijdintervallen toegewezen (TDMA).

3G LTE kan zowel van bestaand GSM en UMTS spectrum als ook van nieuwe frequentiebanden gebruik maken. LTE zal in eerste instantie in de 2,6 GHz band worden uitgerold.

System Architecture Evolution (UMTS SAE)

Om de hogere datasnelheden in het radionetwerk te kunnen verwerken is het ook nodig om het UMTS kern-netwerk hierop aan te passen. Dit wordt UMTS SAE (System Architecture Evolution) genoemd. UMTS SAE moet een nieuwe architectuur voor het kernnetwerk ("core-network") opleveren dat kosten efficiënt kan worden opgebouwd en onderhouden. UMTS SAE is geoptimaliseerd voor IP-diensten en is eenvoudiger van opzet dan het huidge kernnetwerk. Dit moet het mogelijk maken om mobiel toegang tot IP-diensten aan een massamarkt aan te bieden. SAE moet het ook mogelijk maken om het UMTS netwerk met andere toegangsnetwerken zoals RLANs te integreren.




Terug naar boven.

 
© Peter Anker, Gids in Frequentieland.